Kręgosłup składa się z 5 odcinków, w każdym z których może wystąpić proces zwyrodnieniowy, na przykład osteochondroza. Jest to choroba kręgosłupa, której towarzyszy zmiana krążka międzykręgowego. Po pewnym czasie w ten proces zaczynają być zaangażowane stawy międzykręgowe, ciała sąsiednich kręgów i aparat więzadłowy.
Najczęściej występuje osteochondroza odcinka lędźwiowego, ponieważ to właśnie ten oddział doświadcza maksymalnego stresu. Taka choroba czyni osobę niepełnosprawną, a nawet może prowadzić do niepełnosprawności.
Jak rozwija się patologia?
Struktura wszystkich kręgów, z wyjątkiem pięciu kości ogonowych i dwóch pierwszych szyjnych, jest praktycznie taka sama: tułów i łuk, które są połączone ze sobą łukowatymi belkami kostnymi. Między nimi powstaje dziura, która nazywa się kręgowcem. Po złożeniu otwory te tworzą kanał kręgowy lub kręgowy, w którym znajduje się rdzeń kręgowy.
Procesy kręgów, rozciągające się od łuku w różnych kierunkach, tworzą między sobą różne siedzące stawy. W otworach, które powstają między tymi, które idą w górę lub w dół, a także na boki, znajdują się naczynia i nerwy rdzeniowe.
Jeśli dojdzie do osteochondrozy, początkowe zmiany wpływają na krążek międzykręgowy. U osoby po 30 latach w takim dysku następuje pogorszenie wymiany wody, w wyniku czego zaczyna się rozwijać proces zwyrodnieniowy, dzięki czemu jego główna włóknista część staje się krucha i cienka. Jądro miażdżyste, które jest galaretowatym środkiem krążka międzykręgowego, zaczyna rozszerzać swoje granice, wykonując „ruch" w kierunku kanału kręgowego.
Przyczynia się to do ucisku rdzenia kręgowego lub nerwów, które z niego wychodzą, pojawia się obrzęk. W wyniku tego pojawia się ból, a funkcja narządów, do których dochodziły polecenia z tych obszarów, jest upośledzona.
Ponieważ struktura krążka międzykręgowego ulega zmianom, sekcje znajdujące się nad nim zaczynają wywierać zwiększony nacisk na substancję kręgu. To ciśnienie sprzyja przyspieszonemu podziałowi komórek kostnych, co prowadzi do powstawania osteofitów. Jednak krążka międzykręgowego, jakim jest chrząstka, nie może zostać odbudowany, a dysfunkcja narządów spowodowana uciskiem przez osteofity jeszcze bardziej się nasila.
Przyczyny wystąpienia
Przyczyn osteochondrozy kręgosłupa lędźwiowego jest kilka. Obejmują one następujące czynniki:
- Znaczna aktywność fizyczna. Jeśli aktywność zawodowa osoby jest bezpośrednio związana z ruchem ciężkich przedmiotów, automatycznie wpada w strefę ryzyka.
- Nadwaga. Otyłość obciąża kręgosłup i stawy.
- Nieaktywny styl życia. Jeśli ktoś nie uprawia sportu, mało się porusza lub nawet nie wykonuje lekkich ćwiczeń, to po chwili będzie miał problemy z kręgosłupem.
- Postawa. Jeśli dana osoba ma niewłaściwy osad, a poza tym prowadzi siedzący tryb życia, dochodzi do nieprawidłowego rozkładu obciążenia kręgosłupa, przez co okolica lędźwiowa jest poddawana zwiększonemu stresowi i zaczyna cierpieć.
- Uraz kręgosłupa. Nawet jeśli odniesie niewielki uraz, po pewnym czasie może wystąpić osteochondroza kręgosłupa lędźwiowego. Zawodowi sportowcy są zwykle zagrożeni.
- Dodatkowe czynniki. Do rozwoju choroby przyczyniają się następujące przyczyny - niezdrowa dieta, częsty stres, zaburzenia metaboliczne, nieprzestrzeganie codziennej diety.
- Cechy struktury dysków. Ponieważ dyski mają porowatą-luźną strukturę, są znacznie bardziej podatne na różne odkształcenia.
Choroba ta dotyka nie tylko osoby starsze, ale także młodzież. Statystyki medyczne wskazują, że dość często objawy osteochondrozy kręgosłupa lędźwiowego rozpoznaje się u młodych ludzi poniżej 30 roku życia. Choroba dotyka zarówno mężczyzn, jak i kobiety.
Objawy choroby
Głównym objawem osteochondrozy lędźwiowej jest ból. Początkowo występuje przy nadmiernym wysiłku fizycznym i znika w stanie spoczynku. Po chwili zaczyna dręczyć nawet długim chodzeniem. Ból jest ciągły, obolały, a czasem strzelający. Może podać go w pośladek, wewnętrzną stronę ud, nogę.
Gdy tylko odległość między kręgami zacznie się zmniejszać i dojdzie do zniszczenia krążka międzykręgowego, w okolicy lędźwiowej pojawiają się następujące objawy - uczucie ciepła lub zimna. Nasila się zespół bólowy w nodze lub plecach, pojawiają się „gęsiej skórki". Wraz z postępem choroby kręgosłup obraca się wokół własnej osi z tworzeniem się skoliozy i lordozy, a jądro miażdżyste jest wyciskane na bok. W tym przypadku objawy osteochondrozy przejawiają się w postaci ucisku naczyń i korzeni nerwów rdzeniowych.
Objawy osteochondrozy lędźwiowej objawiają się na różne sposoby i zależą od tego, który korzeń nerwowy jest ściskany między kręgami. Im niższy przebieg procesu zwyrodnieniowego, tym bliżej stóp będzie znajdować się obszar, w którym odnotowane zostaną następujące stany patologiczne:
- zmniejszone odruchy ścięgniste;
- zmniejszenie bólu i wrażliwości tkanek na wibracje;
- uczucie mrowienia, gęsia skórka.
Zaangażowanie w proces wiązek korzeni nerwowych będących kontynuacją rdzenia kręgowego objawia się następującymi objawami:
- nieznośny ból pleców;
- utrata wrażliwości na wewnętrznej stronie uda;
- zaparcie;
- zmniejszone libido;
- ból lub utrata wrażliwości kończyn dolnych;
- zatrzymanie lub nietrzymanie moczu;
- naruszenie cyklu miesiączkowego u kobiet.
Ostatni etap osteochondrozy lędźwiowej towarzyszy ciągły ból. Można zaobserwować takie objawy jak porażenie kończyn dolnych, zanik mięśni nóg. Występuje naruszenie funkcji seksualnych, a także zatrzymanie lub nietrzymanie kału i moczu.
Możliwe komplikacje
Choroba taka jak osteochondroza kręgosłupa lędźwiowego może powodować następujące komplikacje:
- przepuklina międzykręgowa;
- całkowita niedrożność kanału kręgowego;
- porażenie kończyn dolnych;
- kompresja rdzenia kręgowego;
- impotencja;
- kolka nerkowa.
Diagnostyka
Kiedy pojawią się pierwsze objawy osteochondrozy lędźwiowej, najlepiej jak najszybciej skonsultować się z lekarzem. Zgodnie z opisem dolegliwości pacjenta, kręgowiec lub neurolog jest w stanie postawić wstępną diagnozę. Ponadto podczas badania lekarz może wykryć następujące charakterystyczne objawy choroby:
- bolesność podczas naciskania niektórych punktów;
- asymetria pośladków;
- hipo- i hiperlordoza, skolioza;
- krzywizna rombu Michaelisa.
Poniższe badania pomagają w postawieniu ostatecznej diagnozy, a także określeniu stopnia zaawansowania choroby i możliwych powikłań:
- tomografia komputerowa kręgosłupa lędźwiowego;
- Badanie rentgenowskie;
- Rezonans magnetyczny.
Metody leczenia
Leczenie choroby, takiej jak osteochondroza kręgosłupa lędźwiowego, odbywa się kompleksowo i obejmuje technikę zachowawczą i operacyjną.
Farmakoterapia
Na początkowym etapie rozwoju choroby stosuje się leki przeciwwirusowe, które najpierw muszą mieć postać maści. Po pewnym czasie kontynuuje się leczenie za pomocą tabletek przeciwbólowych. Stosowanie takich leków jest zabronione w przypadku zapalenia żołądka lub choroby wrzodowej.
Leczenie osteochondrozy przeprowadza się również za pomocą środków zwiotczających mięśnie - leków, które pomagają rozluźnić mięśnie, co pozwala na wyrównanie kręgosłupa.
Leczenie chondoprotektorami przeprowadza się, gdy między trzonami kręgów nadal znajduje się warstwa chrzęstna. Leki te pozwalają przywrócić strukturę krążka międzykręgowego, ale tylko wtedy, gdy są przyjmowane przez długi czas - około 6 miesięcy.
Leczenie osteochondrozy lędźwiowej polega na zastosowaniu witaminy B.
Masaż i terapia manualna
Terapie te są bardzo skuteczne w rozluźnianiu napiętych mięśni oraz łagodzeniu bólu i skurczów. Dzięki terapii manualnej kręgosłup otrzymuje niezbędną pozycję. Ale tylko specjalista, który powinien kierować się zdjęciami rentgenowskimi i tomograficznymi, jest zobowiązany do wykonania takich zabiegów, a takie leczenie powinno być przeprowadzone w podostrym stadium choroby.
Fizjoterapia
W przypadku osteochondrozy kręgosłupa lędźwiowego zaleca się następujące leczenie:
- UHF;
- amplipulse;
- magnetoterapia polem o wysokiej częstotliwości.
Takie zabiegi mają działanie przeciwbólowe, rozszerzające naczynia krwionośne, stymulujące, a także poprawiają przepływ krwi w dotkniętym obszarze.
Inne zabiegi zachowawcze
Leczenie osteochondrozy lędźwiowej będzie nieskuteczne bez specjalnych ćwiczeń. Tylko lekarz powinien je wybrać, biorąc pod uwagę specyfikę przebiegu choroby. Zalecane są również dodatkowe metody leczenia: akupunktura, miostymulacja, hirudoterapia, trakcja kręgosłupa. Dobry efekt daje leczenie w sanatorium, w którym pacjenci przechodzą pełen zakres zabiegów mających na celu poprawę stanu zdrowia.
Czas trwania leczenia zachowawczego wynosi 2-3 miesiące. Jeśli po zabiegu nie było poprawy lub odwrotnie, choroba zaczęła się rozwijać, lekarz zwykle zaleca leczenie chirurgiczne.
Operacja
Operacja jest zwykle wskazana w przypadkach, gdy występuje powikłanie choroby w postaci przepukliny. Za najczęstszą operację w tym przypadku uważa się dyskietkę, polegającą na usunięciu uszkodzonego krążka.
Najpopularniejszymi metodami leczenia operacyjnego są endoskopia i mikrochirurgia. Ich zaletą jest to, że w przeciwieństwie do metod klasycznych nie są dla pacjenta tak urazowe, są całkowicie bezkrwawe i obarczone niewielkim ryzykiem powikłań. Podczas wykonywania takich operacji mięśnie i więzadła nie są uszkodzone, ponieważ są rozsuwane za pomocą specjalnych rozszerzaczy o małej średnicy, które wyglądają jak rurka. Operacja trwa około godziny.
Zapobieganie
Aby uniknąć takiej choroby, jak osteochondroza kręgosłupa lędźwiowego, należy przestrzegać następujących zasad:
- niepożądane jest przebywanie w pozycji siedzącej przez długi czas;
- przy obciążeniach kręgosłupa należy nosić gorset;
- podczas odpoczynku najlepiej położyć się na plecach;
- konieczne jest porzucenie złych nawyków.
Dlatego zbadaliśmy objawy i leczenie osteochondrozy kręgosłupa lędźwiowego. Jest to dość niebezpieczna choroba, która w swoim zaniedbanym stanie powoduje niepełnosprawność. Dlatego, gdy pojawią się pierwsze objawy choroby, zaleca się skonsultowanie się z lekarzem.